Tin Soldier in the underwoods – Lost in the underwood

42:37

Dit zestal vond in elkaar muzikale samenspelers, toen ze in 2013 onder een oude Zuidfranse brug besloten als straatmuzikant hun reiskosten te milderen. Het verhaal doet de ronde dat er ooit een tinnen soldaatje vastzat in een door Bas Tillie op een Gentse rommelmarkt aangekochte ‘Underwood’-schrijfmachine. Hieraan ontleenden de groep, die zich kronkelend voortbeweegt doorheen frisse roots-, blues-, americana- en countrylandschappen. Het soldaatje symboliseert sindsdien de writers-block, en de muzikale ziel in elk van hen, ‘Lost in the Underwood’. Met niet minder dan vier leadzangers en een tweekoppige ritmesectie ontbreekt het hen niet aan diversiteit, met een hoog roots-gehalte als gemene deler. Op gitaar, mandoline banjo, ukelele, harmonica en percussie spant zanger Alex Dardenne de kroon, bijgestaan door Tim Steyaert (zang, gitaar), Lieselotte De Schutter (zang), Bas Tillie (zang, gitaar, banjo, ukelele, dustpan), Jérôme Degryse (backing vocals, bas) en Tanguy van Durme (backing vocals, drums, percussie). Vertrokken vanuit covers, gospels, chansons en bluesnummers bouwden ze steeds uitdrukkelijker een eigen repertoire uit, dat zich heel organisch ontwikkelde en waarmee ze ondertussen heel wat podia voor zich wisten te winnen. Ze voeren de (vaak meerstemmige) samenzang hoog in het vaandel. De eer voor de instrumentale intro van het titelnummer valt te beurt aan de tikmachine, die ons binnenvoert in een zwoele, ietwat nevelige atmosfeer van het onderhout, uitmonden in en eerste heerlijk staaltje van hun meerstemmigheid. Meteen wordt een waarmerk geplaatst vanuit de harmonieuze verwevenheid van darm- en metalen snaren, in combinatie met de ietwat gedempte percussie. Lieselotte neemt het vocale voortouw in hun ‘Promiscuous tango’, die ze laat openbarsten van sensualiteit, dat vervolgens ook een reggae- en bluesjasje aangemeten krijgt. Een snuifje gospel weerklinkt in ‘Simon’, terwijl we met ‘Humble’ en ‘Medicinal blues’ de ziel van de blues raken. Helemaal openbreken doen ze met ‘George’. Ze brengen de luisteraar in een opperste stemming, waarin blijmoedigheid en (zelf)reflectie elkaar vinden, niet in het minst met hun franstalige uitsmijter ‘Le petit coup de chance’. Heerlijk debuut!

Bart Vanoutrive