Sophie Cavez & Baltazar Montanaro – Le 3ème Temps

50:07

Hoewel Sophie Cavez zich de laatste tijd kostelijk amuseert op elektrische bas en Baltazar Monanaro graag de grenzen van computermuziek aftast, staat dit duo nu al bijna acht jaar samen op de planken met heel andere muziek. Op hun derde cd Le 3ème Temps halen ze weer alles uit de (klank)kast van viool een accordeon.

Een spel tussen vier snaren met strijkstok en een drierijer, waarbij eerste de éne en nadien de andere weer de bovenhand krijgt. Dat speelse komt de hele tijd bovendrijven of het nu gaat om een eerder Scandinavisch aanvoelende melodie of een typische Laloy-versiering die plots opduikt. Wat vooral heel fascinerend blijft, is dat deze twee artiesten hun eigen melodieën maken die je toch doen afvragen waar ze al eeuwen zouden gespeeld worden. Zo goed zit alles in elkaar: emotie en spanning volledig in balans, improvisatie gemengd met typisch Hongaarse ostinaten in de bas. Omdat ze hun instrumenten door en door kennen, slagen ze er in om er veel meer uit te halen dan het gros van de violisten en accordeonisten.

Artistiek bloed vloeit waar het niet gaan kan en Le 3ème Temps mag daar wel een schoolvoorbeeld voor genoemd worden. Niet enkel de muziek, maar ook het grafische werk errond weerspiegelt zo mooi hoe deze twee artiesten het spelen zelf beleven. Zowel in het hoesje als de clip die Baltazar zelf maakte bij het nummer Mahala, dein je mee op poetisch zwart en wit tussen accordeons die als rupsen een viool opkruipen, klankgaten als tatooages, ogen die alles zien, wijn die voor inspiratie zorgt. Maar het toppunt blijft wel om dit sympathieke duo in levende lijve bezig te zien!

Mieke Evenepoel