Sitardust – Sitardust

Homerecords, 444 6154 2016, 52:06

Samen met een uitgekiend stel muzikanten die strijkers, saxofoons, cello, saxofoons, guembri, morsing (mondharp) en een karrenvracht, immer aanwezige, Oosterse percussie aanbrengen, schaarde sitarspeler en componist Joachim Lacrosse zich rond een in 2012 opgestart muzikaal project waarin India en Europa elkaar de hand reiken. We dromen meteen weg vanuit het Noordelijke Varanasi naar Bangalore, waar geraffineerde Zuid-Indiaanse ritmiek ons tegemoetkomt, vooral contact te leggen met Europese muzikale registers. Zo glijden we vanuit de sitar, via viooleffecten en sopraansax (Frédéric Becker) in jazzsferen, waar de guembri een mediterrane toets aan toevoegt. Diezelfde sopraansax zal in ‘Jayanthi’ dan weer heel geloofwaardig de Oriëntaalse nazaliteit opzoeken in een beklijvende suite die ons ook nog binnenvoert in progrock-atmosferen. In ‘Dix-sept provinces’ leidt de viool van Renaud Crols solerend de golvende toon in, waarna de sitar overneemt samen met naar een crescendo evoluerende konnakol-passages (typische Indische scatvocalen), naast de iele altsaxofoon van Grégoire Turtiaux. Met viool en cello (Charlotte Dannier) vormen uitgesproken, swingende klassieke invloeden de aanzet van het titelnummer. En het muzikaal festijn  houdt aan, met melodieën en ritmes die ondermeer verwijzen naar Mediterrane en Balkanregio’s. Eén van de sluitstenen vormt ‘This is not rag yaman’ waarin de sitar verleid wordt door de baritonsaxofoon, in een verhaal waarin de konnakol zich steeds prominenter op het voorplan gooit, naadloos overgaand in de afsluiter ‘Happy Happy Shiva’ waarin Raphaëlle Brochet de vocale toon zet. Een mooi optrekje waar het in elk van de negen kamers zalig vertoeven is.

Bart Vanoutrive