Sens unique – [ãm’bRas]

eigen beheer – SU 002 (2015) – 31:59

Na drie EP’s komt de eerste volwaardige cd uit van Sens unique, een groepje uit Vlaanderen dat focust op Franstalig chanson. Het zijn geen covers, maar allemaal eigen nummers van zanger/gitarist Wouter Van Keirsbilck en de andere leden van de groep. Je moet het toch maar doen. Je krijgt gespierde muziek te horen, meestal op een medium tempo, soms ook met een uptempo groove. De zanger heeft een prima dictie en behoorlijk accent. De sound kan worden omschreven als mainstream pop met overwegend accordeon en synthesiserklanken, wat viool, gitaar, bas en drums. Weinig of geen connecties met de volksmuziek dus, maar dat doet er niet toe.

De titel van het album [ãm’bRas] kan op twee manieren begrepen worden : embrasser (kussen) en embarrasser (kwellen). Zo verwijzen de auteurs/componisten naar de aangesneden thematiek : via een tango in de woestijn, een wals in een schilderij, een zonsopgang, een nooduitgang en andere topics gaan ze op zoek naar wat geluk, nieuwe uitdagingen, soms met positieve afloop, soms eindigend in verwarring, onzekerheid over de toekomst, onvoldaanheid, hopeloosheid, eenzaamheid, leegte, berusting… Overwegend existentiële vraagstukken dus, al is het taalgebruik vrij alledaags, zonder hoogdravende semantiek, vindingrijke rijmen of poëtische ontboezemingen. Een mix van melancholie, feestelijke klanken, knap gemusiceer en degelijke zangpartijen resulteert in een aantrekkelijk schijfje waarover Sens unique zeker niet hoeft te blozen.

René Warny