Naragonia Quartet – Idili

Appel Rekords, Apr 1352 2014 – 48:11   

In de inleiding van deze jongste telg van Naragonia wordt gesuggereerd dat dit album de minst In de inleiding van deze jongste telg van Naragonia wordt gesuggereerd dat dit album de minst ‘gekuiste’ opnames tot nu toe omvatten. Rechttoe rechtaan ingespeeld dus, puur en niet perfect, maar wel heel naturel, de harmonie nooit verstorend. Subliem hoe ze een melodie weten aan te voelen, om er vandaaruit elk vanuit hun instrument op gepaste wijze mee om te gaan. Opnieuw laten ze van zich horen met Gregory Jolivet (draailier) als gast, die onmiddellijk mee van wal steekt in de openingsset scottishes, die in een opwelling mee werden opgenomen,… er was immers nog wat studiotijd over. Het balfolk-vuur voor gevorderden flakkert meteen in een warme gloed, waarbij Toon Van Mierlo zich afwisselend bedient van trekzak, doedelzakken en saxofoon. Maarten Decombel van zijn kant haalt er mandola en trompet bij, naast zijn gebruikelijke gitaar natuurlijk, terwijl Pascale Rubens (trekzak en viool) en Luc Pilartz (viool) eveneens hun stempel drukken. Ook nu weer blijken er aan elk van de soms bizarre titels wel leuke anecdotes gekoppeld te zijn en stralen de arrangementen vaak heel lichtvoetige elegantie uit, niet in het minst wanneer de walsen zich aankondigen. Fluweelzacht weerklinkt de doedelzak in de weemoedige scottish ‘Devote Fishing/Fikkingale’, een bijblijver, waarin elk van de andere instrumenten een essentiële rol vervult zonder zich op te dringen. Het zijn dan weer gitaar en trekzakken die het voortouw nemen in de dromerige set hanter dro’s. Fel contrasterend zijn hun polka’s waarbij zelfsRimsky Korsakov’s ‘Flight of the Humblebee’ verbleekt bij de flitsende wervelingen die hun ‘Bieke’s’ (en de tegen de stalmuren aanspringende schapen) teweegbrengen. Ook in hun daarop volgende bourrée wordt er voluit voor akoesistische power geopteerd. Een rondeau  ‘Billibocco/Happy Rain’, waarbij Maarten zich bedient van een zelf in elkaar gestoken afrikaanse gitaar bedient, moet eventjes rust brengen. Zelfs in het frivole ‘De vliegende koe’ kunnen we de doedelzak niet betrappen op enige flatulentie. Toon laat geen gelegenheid voorbijgaan om zijn eigen idolen een bloemetje te gooien, hier ondermeer naar Julian Sutton, wanneer de jigtijd aanbreekt en elders op deze cd naar Andy Cutting, met een wals.  De sierlijke mazurka ‘Momento Pierrot’ wordt ongetwijfeld een veel opgezochte pagina in de boekskes. Dit alles vanuit een tedere bescheidenheid los uit de pols,… alweer met Europese klasse, inclusief de afsluitende bourree.

Bart Vanoutrive