Evi Roelen en Pierre Anckaert – Keep the home fires burning

Bandcamp.com

Liedjes uit ‘Den Grooten Oorlog’. Honderd jaar geleden zorgden vier jaren van oorlog voor heel wat ellende en verdriet voor miljoenen mensen. Honderden gedichten en liederen verhaalden de miserie en angsten die toen deel uitmaakten van het dagelijkse bestaan. Een kleine greep uit die liederenschat is hier op cd gezet. Pierre Anckaert, gitarist maar vooral ook pianist, studeerde aan het conservatorium van Brussel en heeft al verschillende muzikale watertjes doorzwommen zoals jazz, kamermuziek, electronische muziek en ging met zijn laatste release Woordworks,terug naar de basis van jazz met enkel piano en fluit. Een andere verwezenlijking is deze mooie bloemlezing van oorlogsliedjes die zo prachtig vertolkt worden door Evi Roelen die sommigen misschien al kennen uit één of andere muziekband of uit het koor Fine Fleur. Sobere gitaarklanken en hier en daar een smeltende viool van Emile Verstraeten begeleiden de volkse liederen, waarvan je er zeker enkele kan meeneuriën of misschien wel meezingen. Het zijn liedjes die zowel in de huiskamer als in de loopgraven werden gezongen en met “Danny boy” wordt de jongeman al door de pipers naar het front gelokt om er te gaan strijden. De viool speelt als een soort bourdon doorheen het nummer. De minimalistische begeleiding en de stem, zonder voicecoders of andere electronica, geven je het gevoel alsof het allemaal in je huiskamer gebeurt. Enkel de essentie van het lied blijft over. ‘There’s
a long long trail’, ‘Give my regards to Broadway’, ‘Roses of Picardy’ zijn de soldatenverhalen over het lang weg zijn van huis, of over een geliefde en de angst om iemand te verliezen. In Roses of Picardy wordt de weemoed nog eens versterkt door een prachtige jazzy vioolsolo. ‘Keep the home fires burning’ is eigenlijk gans de plaat in één zin samengevat: ‘Hopen op een hereniging met geliefden’. Het nummer is van John Mc Cormack die wij zeker kennen van It’s a long way to Tipperary. Het wereldwijd gekende ‘Lily Marleen’ vertolkt Evi hier in een mooie nederlandstalige versie die zeker kan tippen aan de versie uit 1939 door Lale Anderson. ‘Dear little boy of mine’ waarin het gepaste vioolarrangementje het liedje zoveel meer kracht geeft. Satan (Hitler) vult met een grijnslach telkens tot aan de rand, met het rode bloed der volkren ‘t willig wijnglas in hun (de diplomaten) hand. “Het wijnglas” symboliseert het feit dat de machthebbers eigenlijk niks tekort hebben en hun oorlogje voeren alsof het een gezelschapsspel zou zijn. ‘Sous le pont de Paris’, “My buddy”
en “When Johny comes marching home” sluiten dit mooie plaatje af. Evi Roelen zingt de liedjes op
een manier die je echt terugsturen naar de tijd van toen, overtuigend en vol gevoel. Op een
bepaald moment tijdens het beluisteren vond ik dat er hier en daar wat kraakgeluidjes ontbreken
zoals in de tijd van de 78 toerenplaatjes op een grammofoon in het salon met een muffe lederen
Chesterfield en de geur van sigaar en cognac. Zoals de soldaten aan het front en de mensen toen,
100 jaar terug, genoten van al die mooie liederen, evenzeer heb ik nu genoten van deze sfeervolle
vertolking door Evi, Pierre en Emile!

Jo Delahaye