La Mal Coiffee – L’Embelinaire

Sirventés, L’autre distribution, 209144 – 2014 – 47:56

Power-Polyfonie uit de Languedoc  van de bovenste plank wordt ons aangereikt door dit kwintet, bestaande uit Myriam Boisserie, Marie Coumes, Laetitia Dutech, Hélène Arnaud en Karine Berny uit de Minvervois. Vol vurige gloed bezingen ze in het Occitaans -in een eerbetoon- de neotraditionele poëzie van Joan-Maria Petit en de in 1987 overleden Léon Cordes, op muziek gezet door Laurent Cavalié (Du Bartas). Hierbij begeleiden ze zichzelf uitsluitend percussief op tammorra, grosse casse, brau en sagottes. Gestart in 2007 zingen ze ons achterover met dit vierde album, vanuit scherpe gedichten die de universele facetten van het leven vertolken. Meestal treedt één voorzangeres in het voetlicht, begeleid door het meerstemmig koor, soms in harmonie, soms canongewijs. Klanknabootsingen vullen hierbij regelmatig niet door instrumenten ingevulde ruimten.   De vertalingen van de teksten in het Frans stellen de luisteraar in staat dichter bij de essentie van de liederen te komen. Zo handelt de opener ‘La  mòrt caçaira’ over de complexe relatie tussen liefde en dood. In een haast bacchanaal crescendo wordt in ‘De la nuèit  a la nuèt’ de vruchtbaarheid van de aarde bezongen. Die aarde wordt sterker als schepper van het leven ervaren dan het Goddelijke. Merken we nog sporen van een Kathaars godsbeeld?  Heel wat nummers bezingen archetypische metaforen wat zich tussen vrouwen en mannen afspeelt. Niet toevallig staan circus en carnaval symbool voor het leven. En steeds schuilt er achter een lach ook wel een traan. Hun interpretaties hebben los van de heftigheid, vaak ook iets shamanistisch bezwerends. Ze worden graag genoemd als de vrouwelijke tegenhangers van Lo CÒr De La Plana. Sterke madammen zijn het alvast!

Bart Vanoutrive