Kepa Junkera & Sorginak – Maletak

Fol Musica 100FOL1092, 74’53’’
te koop: www.amazon.com

Bask Kepa Junkera (°1965, Bilbao, Euskadi, Spanje) is een meester van de trikitixa, diatonisch accordeon, waar hij ook voor componeert. Hij bracht al meer dan twintig albums uit, solo of in samenwerking met collega’s als John Kirkpatrick, Riccardo Tesi of albokaspeler Ibon Koteron (de traditionele Baskisch alboka is een enkel-riet houtblaasinstrument). Met ‘K’ won Junkera zelfs een Latin Grammy Award voor Best Folk Album (2004). Zijn laatste albums werden zeer goed ontvangen: ‘Galiza’ (2013) was integraal gewijd aan de muziek van Galicië, ‘Una pequeña Historia de la Trikitixa’ (2014) belichtte de geschiedenis van zijn instrument. ‘Maletak’ is een groots project. De muziek van de zeventien songs is van de hand van Kepa, op het afsluitende ‘Maletak’ na, dat berust op een traditional en is op tekst van Andoni Egaña. Voor de gezongen stukken maakt Kepa gebruik van nog drie schrijvers. Niet minder dan tien muzikanten vormen de band (onder wie Ibon Koteron) met samen ruim boven de twintig instrumenten. ‘Maletak’ zet het kinderkoor Sorginak in de schijnwerpers maar er zijn heel wat meer zangstemmen uit zeer diverse streken van Spanje. We vinden artiesten en koren uit o.a. Baskenland, Castilië & León (de bekende Eliseo Parra met de formatie Gritsanda), Catalonië, Aragón, Cantabrië, Galicië, Castilla-La Macha, Asturië, Extremadura en, apart vermeld, de stad Huesca in de regio Aragón. ‘Maletak’ werd alzo een muzikale reis, naar verluidt getriggerd door het van de zolder halen van de versleten reiskoffers waarin zijn trikitixa in de loop der jaren stak: het beginpunt en einde van elke trip en toer dus. Ze staan afgebeeld op de hoes, met erachter muzikanten met dierenkoppen (Junkera zelf heeft een koffer op zijn hoofd), een gewilde verwijzing naar de natuur van zijn thuisland. De virtuoze trikitixa zorgt voor prachtige, bepaald zonnige melodielijnen, vaak in samenspraak met een al even opzwepende gitaar of ander al dan niet exotisch instrument, en dat op een ritmisch aanstekelijke basis. Een track als ‘Sukarrieta’ is daar een schitterend voorbeeld van. Een boekje van 24 pagina’s en tien postkaarten maken van het lekker lange ‘Maletak’ een prachtig uitgegeven hebbeding.

Antoine Légat