Homerecords – 50:36
Karim Baggili is een Belg van Jordaans-Joegoslavische afkomst (°Brussel, 1976) Hij is autodidact. Zijn eerste liefde is de elektrische gitaar om… Dire Straits te kunnen spelen! Hij zat jarenlang in een groep die covers speelde van de band van Mark Knopfler, een hobby die hij misschien zelfs nu nog beoefent, ongetwijfeld met zijn typische enthousiasme. In Jordanië koopt hij een oed (Arabische luit zonder fretten en een korte hals) Terwijl zijn zus Yasmina Baggili zich ontwikkelt tot een topfotografe en videoartieste (ze maakt Karims clips), bekwaamt Karim zich tot op duizelingwekkend niveau op akoestische gitaar en oed en schrijft hij vanuit zijn kosmopolitische visie stukken die de brug leggen tussen o.a. westerse jazz en oosterse stilistische elementen, tussen traditie en vernieuwing, met de flamenco als katalysator. Hij profileert zich solo, maar vaker nog in allerhande combinaties, bvb. met het Karim Baggili Quartet, met jazz pianiste Nathalie Loriers of zangeres Karolina de la Serna. Op Kali City gaat hij op zoek naar zijn Jordaanse, Arabische wortels. Dat giet hij in dertien nieuwe composities voor oed, die hij met vrienden uit Marokko, Libanon en België inblikte, vijf met Le Trio Jourban (de broers Samir, Wissem en Adnan Joubran) en de rest als Karim Baggili & His Arabic Band. De plaat begint met Down Town in de vertrouwde flamenco jazz stijl, wordt dan een stuk introverter, terwijl de eerste nummers van de Arabic Band, opgewekt van aard, de grote familiefeesten in het Midden-Oosten evoceren. Vanaf nummer tien treedt een oriëntale weemoed op de voorgrond, o.a. via het door La Serna meesterlijk gezongen Kalimaat en afsluiter Amar. twee uit de hemelen gevallen brokken nirvana.
Antoine Légat