Fleet Foxes: Shore

Fleet Foxes
Shore
54:22
Te koop: www.fleetfoxes.co

Inspiratie putten uit een pandemie, Fleet Foxes bewijst dat het kan. Met het vierde album ‘Shore’ gooit de Amerikaanse indie folk band het over een andere boeg. De frontman Robin Pecknold ruilt de vaste bezetting (Skyler Skjelset, Casey Wescott, Christian Wargo en Morgan Henderson) in voor tal van unieke samenwerkingen.

Daar waar angst voor een writer’s block de singer-songwriter bij aanvang verblindde, zo deed de pandemie zijn onzekerheden vervagen als sneeuw bij plotse dooi. De angst maakte plaats voor frisse inspiratie. Voor nieuwe kansen.

Met ‘Shore’ breidde Robin Pecknold een verrassend vervolg aan ‘Crack-Up’ (2017). De twee opeenvolgende albums vormen samen een verhouding van yin en yang. De resem aan chaotische conflicten in ‘Crack-Up’ balanceren met de heldere, vrolijke boodschappen in het solo album.

De boodschappen vertegenwoordigen de eeuwige dankbaarheid. De dankbaarheid om in leven te zijn, om nog steeds geïnspireerd te worden door muzikale helden die het leven achter zich lieten. Het is dan ook een ode aan hen. Aan de muzikale inspiratiebronnen die blijven leven in de gedachten, gebeiteld in het geheugen.

In ‘Sunblind’ verwijst Robin Pecknold expliciet naar deze helden in de lyrics, al vormen zij de rode draad doorheen alle vijftien tracks. Toch springt één song er bovenuit. Met ‘Going-to-the-Sun Road’, waagt Fleet Foxes zich aan een unicum. Voor het eerst geeft de frontman de pen uit handen, wat resulteert in een Portugese vers door de Braziliaanse zanger Tim Bernardes.

De warme tenor zangstem van Robin Pecknold mag dan wel centraal blijven staan, de samenwerkingen zorgen voor een frisse wind. Voor een brede waaier aan zangstemmen en instrumenten. Het maakt van ‘Shore’ een plaat door mensen, over mensen, voor mensen.

Lies Tanghe