Erik Wille – Erik Wille zingt Tamboer
Een muzikale Hulde aan Marktzanger Lionel Bauwens
Wild Boar Music WBM21130 – 60’05‘’
Erik Wille (1946, Aalter, nu Wingene) is een man van veel ambachten en letterlijk van alle seizoenen. We leerden hem kennen als collega op het middelbaar, als de ‘leraar tekenen’, maar het bleek al snel dat hij naast plastische opvoeding, ook esthetica, wetenschappelijk tekenen en buiten curriculum ook kalligrafie doceerde… en ongetwijfeld doseerde, want ondanks die voltijdse bezigheden bleef zich op alle vlakken bijscholen en ontwikkelde hij daarbij een voorliefde voor het aquarel. Een kwarteeuw lang was hij de bezielende kracht (auteur, regisseur, speler) van het Aalters Marionettetettentheater, waar zovele inboorlingen nog steeds met heimwee aan terugdenken. Ook taal kreeg zijn creatieve interesse: hij richtte het Dialectgenootschap Zuidwest-Meetjesland op en was medeschrijver van een rijkelijk geïllustreerde turf over de plaatselijke dialecten. We kennen Erik Wille tevens als podiumkunstenaar, meer bepaald zanger van volks- en marktliederen en café- chantantliederen: menigmaal zagen we hem groepen mensen, van 7 tot 77, animeren met een stok en plakkaten vol beeldekes, die het lied illustreren, een traditie van 150 jaar in het Vlaamse land, helaas met uitsterven bedreigd. Erik Wille is één van de schaarse lieden die de traditie van de ‘laatste nieuws zanger’, de West- en Oostvlaamse griot, verderzet. Het is een traditie gekoppeld aan sleutelfiguren als Gentenaar Karel ‘Karelke’ Waeri, alias ‘den Gentschen Béranger’ (1842-1898) (waar ook Rembert De Smet zaliger en Wim Claeys projecten aan wijdden), en Eeklonaar Lionel Bauwens (1892-1974), beter bekend als Tamboer, al bij leven, in het interbellum, een legende. Erik maakte ruim twintig jaar geleden al ‘’t Is gene zuiveren…’ (met Peter Libbrecht en Hans Quaghebeur) en ook een fraaie plaat over de koers, ‘Van Flandriëns en Vlaamsche Leeuwen’, maar nu is er ‘Erik Wille zingt Tamboer’ met als ondertitel ‘Een muzikale Hulde aan Marktzanger Lionel Bauwens’. Sinds het overlijden van vast accordeonist Roger Schelstraete, neemt Luc De Sutter de honneurs waar. Luc is een routinier als begeleider en een kei in de musette. Erik zingt met de typische intonatie, de zegging en de nodige kracht van de oude volkszangers (er was toen immers geen versterking) vijftien liederen over afschuwelijke moorden, de miserie van de burger in de oorlog, de mode, de koers (Briek Schotte, Romain en Sylvère Maes), pikante liefdesliederen (met de passende erotische beeldspraak: ‘De Pruimendief’, ‘Ik leerde Marieken per Auto rijden’), de laatste lokale of (inter)nationale gebeurtenissen, uitvindingen, de mode, gewoon alles wat zich toen leende tot entertainment op de marktplaats, van heel triest tot vrolijk en uitgelaten en met de ‘kleine man’ als inventieve held of eeuwig verdrukte, simpel, direct en herkenbaar. De melodieën zijn niet zelden ‘geleend’ van (Franse) chansons uit de tijd, wat het onvermijdelijke meezingen van het refrein bevorderde. De teksten staan afgedrukt in de oorspronkelijke spelling. Zo worden ze ook gezongen, een zeldzame keer iets ingekort. De cd sluit af met het bekende ‘’t Komeerestraatje van…’ Deze collectie is géén archeologie, maar verrassend leerrijk amusement. Ook nu hebben die liederen impact op de luisteraar en de toenmalige actualiteit kan men makkelijk overplanten op nu. Nog voor het einde van het jaar brengt Erik een plaat uit die de neerslag is van het liedjesprogramma met historische duiding, ‘Marktzangers bezingen de Grooten Oorlog’.
Antoine Légat.
