Homerecords 444 6162 2014 – 51:25
Luipaarden zijn het, dit duo uit Wallonië. Hoewel slechts met twee openen ze, van zodra een luisteraar in het vizier komt, een omsingelingsbeweging waar niet meer uit te ontsnappen valt. En vergis je niet, ook al lijken Luc Pilartz (viool, doedelzak) en Simon Gielen (trekzak en voeten) onschuldig spinnende poezen zoals in de ‘Valse sur les salins’ van Gielen, voor je het goed beseft besluipen ze je, met een set mazurka’s uit de Auvergne (bijvoorbeeld ‘Les loups du Cantal’), waarvan de dreiging je daagt wanneer het te laat is. De poweraanpak van hun akoestische instrumenten leent zich uiteraard voor meer nummers uit deze regio, zoals in de openingsset waar ze uitpakken met een drietal asymmetrische bourrees (met naast twee traditionals eentje van Jean Blanchard). In deze sluit zielsverwant Vincent Sionneau (draailier) aan voor wat extra groove. Hij is ook nog gast op één andere set van de hand van Pilartz zelf, die ook tekende voor ‘Tryptique’, een andro die al heel wat waters doorzwom, en een uitgesproken rockend jasje aangemeten krijgt, waarbij de dwarsfluit van Adeline Ghilain nog sterker bijdraagt aan een ijzige sfeer. Zij is – samen met Jeroen Geerinck (die de opnames verzorgde) – ook van de partij op de ‘Suite de gigues Irlandaises’, traditionals waarbij we swingend toch op adem kunnen komen. Dit lijkt zich door te zetten in de navolgende Franse scottisches, tot Pilartz uitpakt met enkele vioolsolo’s ‘effet guitare électrique’, waarmee hij alweer zijn meesterschap over dit instrument exposeert. Voor een set rondo’s lieten ze zich inspireren door Toon Van Mierlo’s ‘Kayla Happy Rain’. Na een set Centraal-Franse polkas is het alle hens aan dek voor een derde, deels gezongen, suite van bourrees, opgedragen aan Jo Perrier. Neen, ze zingen niet zelf, maar vonden in Florence Laloy en Christine Lurquin een beklijvend duo voor hun interpretatie van ‘La Marion plora’. Het is Jeroen Geerinck die de toon set voor een afsluitende uitstap naar Spanje, bestaande uit twee blijmoedige traditionele gigues. Dus alsnog een happy end op dit schitterend debuut, strikt aan te bevelen aan dansers en zittend publiek. Wij kijken reeds uit naar ‘Deux’.
Bart Vanoutrive