De Temps Antan – Ce monde ici-bas

L-A be – CD1998 – 49:44

Weinig traditionele muziek werkt zo aanstekelijk als die uit Quebec. En de drie knapen van De Temps Antan brengen in een mum van tijd hun publiek in opperste staat van vrolijkheid. Ze worden dan ook veel gevraagd op festivals, zoals vorig jaar op Brosella en deze zomer op Gooikoorts.

Even wat historiek. In de 16de eeuw vestigden kolonisten uit Île-de-France, Picardië, Normandië, Poitou en Bretagne zich in La Nouvelle France. Quebec werd de meest ontwikkelde kolonie van Frankrijk. Maar in de 18de eeuw viel het grondgebied in handen van de Britten en in de 19de eeuw volgden immigranten uit Ierland en Schotland. Uit die smeltkroes ontstond de typische muziek van Quebec. De Québécois zijn momenteel met 8 miljoen op een totale bevolking van 34 miljoen Canadezen.

Typisch voor de liederen is de vraag-en-antwoordvorm – overgewaaid uit West-Frankrijk en Bretagne. De instrumentale muziek is meer verwant met Ierse, Schotse en Engelse dansdeunen. Ook de viool en het diatonisch accordeon maakten de overtocht naar de nieuwe wereld, maar doedelzakken en draailieren zijn in de Québécois-traditie amper te vinden. De percussie wordt vooral verzorgd door ritmisch voetgestamp, dat aan de muziek die typische galop verleent (podorythmie).

Al die kenmerken vindt men terug op het album van deze drie jonge vrolijkerds, die hun sporen verdienden bij La Bottine Souriante, pioniers van de Quebecaanse folkrevival. Eric Beaudry,

Pierre-Luc Dupuis en André Brunet zorgen voor een vuurwerk van opgewekte reels met een hoog dansgehalte, waarbij viool, accordeon, harmonica en voetenwerk alomtegenwoordig zijn.

Om even te bekomen van de muzikale animo worden de instrumentale nummers afgewisseld met liederen in het sappige Quebecaanse taaltje. Een album met een onweerstaanbare drive.

René Warny