Ciac Boum – L’Homme sans tête

Ciac Boum
L’Homme sans tête
Le Grand Barbichon Prod, CB06 2020
Te koop: www.tsmiske.be

Welk eerbetoon levert dit trio rond Christian Pacher (zang, viool, altviool), Robert Thébaut (viool, gitaar, fluiten, harmonica) en Julien Padovani (piano, fender rhodes, harmonium, moog sub-37, farfisa syntorchestra, chromatisch accordeon, gitaar, koorzang) af met betrekking tot de liedtraditie uit het Franse departement Deux-Sèvres (79)! Vooral geroemd omwille van hun frisse aanpak binnen de dansmuziek werkten ze zopas een echte luisterplaat af. Hier maakten deze poëtische pareltjes tot voor kort deel uit van het lokaal familiaal verkeer. Enkele kwamen tot Christian via zijn veel te vroeg overleden vader en cultuurbewaker André, andere via ondermeer Jany Rouger.  Liederen die een tijdloosheid en een universaliteit uitstralen, puttend uit de eeuwige thema’s rond de omgang der geslachten. Geluidstovenaar Aurélien Claranbaux hield de regie in handen. Daardoor blijft er, ondanks de grote schare elektronische geluidsvoortbrengers een globale akoestische klank overheersen. Ook de vaak geleidelijke opbouw van instrumentale laagjes, getuige onder meer het titelnummer, draagt hiertoe bij. Gastdrummer, Toma Gouband draagt mee bij tot de dreigende sfeer in het tragische ‘La nobllesse’, één van de stijlvoorbeelden van hoe elektro en akoestiek perfect hand in hand kunnen gaan in het omgaan met traditie. Pacher kroop zelf in de pen voor ‘Fiouc’ een in het dialect ingezongen pareltje dat een oriëntaalse toets krijgt door de oudbegeleiding van gast Oussama Abdelfattah, waarna de violen ook mee inzetten. Thébaut en Padovani van hun kant puzzelden bij wijze van intermezzo aan één instrumentale, meer dan tien minuten welluidend weerklinkende orkestrale suite, waarvoor ze niet minder dan een dozijn meesterlijke violisten engageerden, naast  Baltazar Montanaro (barytonviool),  een trio cellisten en Jean-Laurent Cayzac op contrabas.  Ze schreven ook de muziek voor het afsluitende ‘I saé benéze’, een in 1978 door André Pacher geschreven gedicht, dat zoon Christian in een narratief parlando vertolkt. Een niet te versmaden album vol boeiende muzikale verrassingen!

Bart Vanoutrive