Buurman – dans en dwaal

De Vlaamse groep Buurman heeft enkele weken geleden in de AB te Brussel een vers album aan het grote publiek voorgesteld (zie artikel Folk). Onder blijvende kundige leiding van de immer goedlachse Geert Verdickt heeft de groep opnieuw een verrassend nieuw deel van zichzelf blootgegeven onder de titel ‘Dans en dwaal’ . De nieuwe plaat klinkt opzwepender dan vroeger met opvallend meer elektronica en meer tempo. Een tot op heden nog niet geziene muzikale kant van Geert en een muzikaal ei dat blijkbaar dringend gelegd moest worden. Tenzij het een teken van de tijd is en elektro-pop de hele Nederlandstalige scene in handen heeft genomen na het succes van de groep Bazart. Het titellied van de plaat ‘Dans en dwaal’ werd gekozen als eerste single uit het album en was helaas een te kort leven geschoren in de hitlijsten. Een stevig nummer met een pompend ritme en bijzonder verrassend als nieuwe klank. Misschien net iets te verrassend ? Maar met een stem als een klok kan Buurman Geert dit nummer absoluut perfect gestalte geven en klinkt het heel aanstekelijk en nodigt het uit om de plaat beter te leren kennen. Dan volgt het tweede lied ‘Zo voorbij’ , een hulde aan ons jachtige leven en aan de haast van de tijd. Gedeeltelijk in rapvorm en lekker swingend : “en je baalt van de fake empathie bij de koffieautomaat” . Van de frustratie word je spontaan vrolijk en heeft het nummer iets weg van ‘Opzij opzij opzij’ van Herman Van Veen .  Maar ‘Alles wat je niet kapot maakt , maakt je sterker’ kan ook als extra rode draad door dit album getrokken worden. Het opent de plaat en zal in het tiende nummer uitgebreid herhaald en verder uitgewerkt worden. Het tekent het optimisme in “en dan weer opstaan lachen en weer doorgaan” . “We zagen nooit een reden tot bezorgdheid, we zagen nooit een reden tot spijt” .

Buurman blijft ook op deze plaat zoeken naar nieuwe fijne muzikale horizonten . Geen afgelijnde paden en voorgeprogrammeerde rituelen. Zelfs een nieuwe woord ‘Intuïviteit’ passeert de revue en wordt gemaakt tot een door onze moderne samenleving compleet verwaarloosd gevoel.

Er broeit veel in het brein van de steeds dwalende en zoekende regisseur en scenarist Geert Verdickt. Er is weinig reden tot stilstand en verveling met deze nieuwe plaat van Buurman. Er zijn boten die naar Dover varen , er zijn kuiltjes als ze lacht en er is een Goldrush achter de horizon. Geen eenvoudige weg maar een boulevard die danst en dwaalt.

Het leven zou er veel vrolijker uitzien met meer zo’n fijne buurmannen.

Koen Huygebaert