Broes – Route du soleil

Appel rekords APR1362 – 48:20

5 jaar bestaat Broes al. En nu komen ze met een eerste full cd. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: het is een schot in de roos. Dit jonge kwintet vond elkaar in Gent. Als student aan het conservatorium, of als pas afgestudeerde die daar is blijven hangen. Om maar te zeggen dat hun muzikale bagage niet niks is. Dat laten ze ook horen op deze cd. We krijgen een mooi palet van stijlen, gaande van musette over gipsy jazz naar latino en balkan. Soms zeer dansbaar (zoals de vrolijke scottisch Irish Whispers of de gipsy musettewals Muselleque) maar laat het duidelijk zijn dat Broes er niet meteen op mikt om de nieuwe koning van de balfolk te worden. Deze muziek komt het best tot zijn recht als je er gewoon kunt naar luisteren. Je zal genieten van de prachtige melodieën, de uitgekiende en verzorgde arrangementen, de subtiliteit van de muziek. Je merkt hoe de muzikanten hun instrument beheersen, hoe prachtig ze de muzikaliteit kunnen vertolken.
Het mag dan ook niet verwonderen dat alle nummers composities zijn van de groepsleden zelf. Netjes verdeeld onder violiste Anouk Sanczuk, accordeoniste Elke De Meester, gitarist Florian De Schepper en bassist Frédéric Dothée. Van het vijfde lid, Simon Raman is er geen compositie, maar dat maakt hij goed door zijn verfijnde percussiewerk.

Op het mijmerende Winterland wisselen accordeon en viool af, terwijl gitaar en bas voor een subtiele begeleiding zorgen, opgevuld door de borstels en zachte cimbalen van de drum, om te eindigen in een zachtjes uitstervende pizzicato op viool en bas. Wondermooi. Wie Broes al een tijdje kent, herkent meteen de swingende viool die Poble Sec inzet, om dan in dialoog te gaan met de bas en de drum, in onvervalste jazzy stijl. Heerlijk. En zo kunnen we nog andere pareltjes op deze cd aanhalen, zoals de opener Alyzee, dat direct de toon zet, het mysterieuze Introduction (dat je logisch als eerste nummer zou verwachten) en de Oosters aandoende afsluiter Danza Arabica, dat je in een vrolijke sfeer achterlaat. Het is gewoon een cd waar je heel gelukkig bij wordt. Ook de hoes, een vrolijke, kleurige tekening van bassist Frédéric Dothée helpt hier aan mee.

Broes heeft de tijd genomen om naar deze cd toe te werken, en heeft meteen de lat zeer hoog gelegd. Als je het mij vraagt, een serieuze kanshebber om cd van het jaar te worden.

Steven Vanderaspoilden