Breizh Anok- Les Ramoneurs de menhirs

Coop Breizh
Te koop: www.coop-breizh.fr

Krijg ik hier een flyer in de bus en met een grote paperclip hangt de cd eraan vast. De paperclip is een knipoog naar de ‘juwelen’ van de punkmode uit de jaren 80. Het vierde album reeds van deze Bretonse punkband met sterke folkinvloeden, gaat verder met hun ‘Chant de la révolte’. Traditionele melodietjes en dansen als laridé, gavotte en andere worden in een versleten punkjasje gestopt en met veel geweld op de dansvloer gegooid.

De vier bandleden Gwenael Kere (zang), Eric Gorce en Richard Bevillon (Bombardes en zang) en Lor’ann de Bretagne (Gitaar, ritmebox en zang) spelen hier samen met een doedelzakband (Bagad Bro Kemperle). De cd opent met gekrijs van Bretoense meeuwen, zachte ritmegitaar en bombarde, maar al snel wordt de distortion van de gitaar ingedrukt en zijn we vertrokken voor wat harder werk. De liedjes op deze cd zijn eenvoudig en een beetje primitief, zeer dansbaar en ik kan me voorstellen dat bij een live optreden van deze band, de dansvloer pompt en zweet vanaf de eerste minuut. Titels als Sucks en Fuck the system kunnen zo uit een Sex-pistols album komen en de teksten zijn dan ook een knipoog naar het verleden maar met hoop op verandering – lees verbetering – naar de toekomst. Hoewel de ideologie van de punk uit de beginjaren wat is achterhaald, blijft de punkmuziek gehandhaafd als protestsound tegen het gevestigde establishment en is wat anarchie nooit ver weg. ‘Porcherie’ is dan weer een anti-nazi song van de partisanen en ‘Oy! Oy!Oy!’ begint bijna hetzelfde als ‘God save the Queen’ van Johnny (Lydon) Rotten en de zijnen. De doedelzakband Bagad Bro Kemperle zorgt hier en daar voor wat meer bombast in de nummers en de fijne scherpe klank van de high tension drums contrasteert sterk met het brute gitaargeweld van Lor’ann en het punkritme van de ritmebox. Wie eens goed uit de bol wil gaan met de nodige drank en dans kan zijn feestje starten met dit plaatje. Ambiance verzekerd!

Jo Delahaye