Birds that change colour – On Recording Birds.

‘On Recording The Sun And The Moon’ heette de eerste plaat van Birds That Change Colour, de groep die zich over de jaren heen rond zanger-gitarist-songschrijver Koen Kohlbacher gevormd had. Dat was een geslaagd werkstuk. ‘On Recording Birds’ is een ondubbelzinnige bevestiging. Voor ‘On Recording Birds’ trok BTCC naar de Ardense bossen om er live tussen de bomen te repeteren, te spelen en op te nemen. ’s Avonds trok het gezelschap zich dan terug in een klein huis om binnen verder te werken.  Naast Koen waren dat de getrouwen Micky Peeters (wurlitzer), Dave Schroyen (percussie) en vanzelfsprekend Nathalie Delcroix (Laïs, Erikccon Delcroix) die voor de hemelse heldere harmonieën zorgt, samen met nieuwkomer Naomi Sijmons (alias Reena Riot) Niels Hendrix (Fence) speelt o.a. bas. Extra muzikanten waren Tomas De Smet (contrabas), Jo Zanders (allerhande slagwerk) en Frederik Claes (violen) Veel volk, maar de inbreng is spaarzaam: het draait om de vocalen. De muziek is dankzij de eerste cd herkenbaar en vertrouwd, en dan ook minder verrassend. Maar de plaat groeit met elke beluistering. De heel karakteristieke vocale acrobatieën zijn zeer knap, zeker in de openende pastorale kwartet ‘Dating Song’/’Dew’/’The Beach Boys’/’The Honest Ghost’. De vogels geven van jetje op het een versnelling of twee hoger gaande ‘Rock Island Line’. Met ‘Songs till May’ komen de West Coast summer of love invloeden stilaan boven. Psychedelica meets hoofse minnezang op ‘State Of Confusion’. Het korte idyllische a capella ‘June’ is een parel…waarna het volledig tegengestelde ‘My Love’ laat horen waarom het een terechte single was. De udu (kleien idiofoon uit Nigeria) begeleidt het rustige ‘Ask The Gallows’. ‘Dating Song’ sluit af met een minuut natuurgeluiden erachteraan. 38 minuten duurt ‘‘On Recording Birds’, maar ze werden erg fraai ingevuld.

Antoine Légat