BARZAZ – Ec’Honder/An den kozh dali/Bod-Kaozet reer din

Keltia Musique, KMCD 601) 1989, 1992, 2013 – 52:29, 64:44, 11:31

Deze supergroep rond de gouden stem van Yann-Fañch Kemener, Jean-Michel Veillon (dwarsfluit), Gilles Le Bigot (gitaar), Alain Genty (fretloze bas) en David Hopkins (percussie) maakte eind de jaren ’80 grote sier in Bretagne, ondermeer met een eerste album dat tot op vandaag één van de meest markante Bretoense cd’s was in dat decennium. Ze verwees naar de ‘ruimte’, en dit zowel naar inhoud (in de keuze van de teksten en verwijzingen naar andere, soms buiten-Europese muziekgenres), als naar vorm (in de keuze van de klankkleuren). Ondermeer in ‘Gavotenn Bro Pourlet’ spelen ze dat bijvoorbeeld uit door de melodie te laten dansen tussen de dwarsfluit en de donkere bas. De hypnotiserende zang van Yann Fañch Kemener, omringd door instrumentale rijgdraden, soms hemels, soms onderaards, deed het publiek spreken over ‘l’univers Barzaz’. Terwijl gast Pol Juellou met sanza een afroklank toevoegt, draagt ook Hopkins bij tot frivole franjes, getuige zijn subtiele percussiespel in ‘N’eo ket en ho ti tavarnourez’. Voor de bombarde huurden ze Youenn Le Bihan in, die op het tweede album (1992) ook biniou kozh aanbrengt. Complementair aan de eerste werd hier gekozen voor een referentie naar de ‘tijd’, met aandacht voor chronologie en de Bretoense geschiedenis. Hier verlieten ze het zuivere akoestische terrein door Jean-Marc Ellen (keyboards en programmering) uit te nodigen. Tot ’95 zat hun concertagenda behoorlijk vol. Nadien zochten ze elk andere horizonten op (Duo Kemener-Squiban, Groupe Alain Genty, Skolvan, La Lugh, Duo Veillon-Riou, Bleizi Ruz, Guichen Quartet) waarmee ze verdere faam opbouwden. In 1997 hergroepeerden ze zich nog even voor enkele concerten, maar ze hadden het gevoel dat het hen aan spirit en inspiratie ontbrak om de draad terug volledig op te nemen. Nog eens 15 jaar later kregen ze er na al hun omzwervingen plots wel weer zin in, startten ze een nieuwe concerttournee en werkten aan een nieuw album, waarvan we binnen dit pakket, naast heruitgaven van hun eerste albums een voorproefje krijgen op een derde schijf. Dat doen ze met ‘Bod’ (‘asiel’), een aanklacht tegen behandeling van de Baskische vluchtelingen die in de jaren negentig in Bretagne aanlandden, op de melodie ‘Job bihan Firbich’ en ‘Kaozet reer din’, een liefdeslied uit Vannes uit het repertoire van Jean Le Meut. Gedateerd zijn ze zeker niet!

Bart Vanoutrive